Het mag terecht een feestelijk gebeuren genoemd worden, dat de Rijks H.B.S. van Venlo haar groots jubileum gaat vieren.
Als een onderwijsinstelling haar 75-jarig bestaan herdenkt, is er alleszins reden om op die voorbije tijd een terugblik te werpen.
Een mens leeft zo graag uit het verleden en denkt zo vaak terug aan wat voorbij is. Herinneringen zijn dankbaar te hanteren werkelijkheden om mee te spelen, zoals een kind speelt met aantrekkelijke voorwerpen, die rijkelijk inwerken op zijn fantasie.
Er zal vermoedelijk wel niemand meer in leven zijn, die de oprichting van de Rijks H.B.S. te Venlo persoonlijk beleefd heeft. Een reeks van leerlingen-generaties is in die driekwart eeuw voorbij getrokken. Zij is nu gespreid over een volle mensenleeftijd.
Ik ben er diep van overtuigd, dat de meeste oud-leerlingen nog steeds rijke en dankbare herinneringen aan deze school met zich meedragen. En in deze dagen van feestvertoon worden zij met liefde weer opgehaald en aan elkaar doorgegeven. Als zoiets spontaan gebeurt, dan kan men er verzekerd van zijn, dat het oprecht gemeend is.
Ook generaties van docenten gingen in die jaren voorbij. En voor mij als oud-directeur is het een grote eer en een bijzonder genoegen mij tot een van hen te mogen rekenen. Dat zal het blijven mijn hele leven lang.
Ik twijfel er geen ogenblik aan, dat de docenten in het verleden en het heden steeds, ieder op zijn eigen manier, niet hart en ziel de belangen van de school en haar leerlingen gediend hebben. Daarvoor komt hen allen nog steeds ons aller dank toe.
Mijnerzijds kan ik in ieder geval uit eigen ervaring de verzekering